- hirslənmə
- «Hirslənmək»dən f. is.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
hirslənmə
Look at other dictionaries:
hirslənmək — f. Hiddətlənmək, qəzəblənmək, qızışmaq, acığı tutmaq. Uşağa hirslənmək. Eşitdiyi sözdən hirslənmək. – <Şiraslan> Dadaş Lələşovu görüb hirsləndi, tez dönüb Ağbulaq kəndindən çıxdı. S. R.. Tapdıq bir qədər hirslənmişdi. Onu evə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hirsləndirmə — «Hirsləndirmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hirsləndirmək — f. Qəzəbləndirmək, hiddətləndirmək; qəzəblənməsinə, hirslənməsinə səbəb olmaq; qeyzləndirmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
istifazə — ə. hirslənmə, hirsli olma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
acıq — is. Hirs, hiddət, qeyz, qəzəb. Acığın cana ziyanı var. (Ata. sözü). <Əziz bəy:> Bir güzgüyə bax, gör gözlərin acığından qan çanağına dönübdür. M. F. A.. İçərimdə zəhərli ilan kimi bir acıq və kin qıvrılırdı. M. İ.. Cəmil . . güləndə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hal — 1. is. <ər.> 1. Hər hansı bir səbəbdən, şəraitdən doğan vəziyyət, keyfiyyət. Xəstənin halı yaxşıdır. – Hicrin edibdi könlümü bərbad, ağlaram; Çoxlar tutar bu halıma irad, ağlaram. Natəvan. <Ceyranın> keçmiş halı ilə indiki halını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hirs — is. <ər.> Qəzəb, hiddət, acıq, qeyz. İzzət qüssədən və Məhəmmədhəsən əmi hirsindən başladılar Əhməd kimi ağlamağa. C. M.. ◊ Hirs bağırsaqlarını (bağırsağını) kəsmək – bərk hirslənmək, hiddətlənmək, qəzəblənmək. Hirsi təpəsinə (başına,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
asi-kifir — sif. dan. Bu və ya digər səbəb üzündən hirslənmiş, acıqlanmış, narazı, bezikmiş, cana doymuş. Asi kifir etmək – hirsləndirmək, bezikdirmək, cana doydurmaq. Asi kifir olmaq – bərk hirslənmək, bezikmək, cana doymaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cin — 1. is. 1. <ər.> Nağıllara və bəzi inanclara görə gözə görünməyən varlıq mövhumi bir məxluq. Cini tutub evdə işlədirmişlər. Cin hər işi tərsinə eləyirmiş. . Cin hər gün yalvararmış ki, üstündəki iynəyi çıxartsınlar. Çünki cinlər iynədən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
